Op deze zonovergoten zondagmorgen op weg naar de natuurbegraafplaats … hoe mooi kan het zijn. Terwijl je dan denkt … hmm overmorgen 1 oktober … dan kon het wel eens ernstig herfstig worden ! En daarna was ik opnieuw de eerste op de parkeerplaats. Alweer alleen ? Net als vorige keer. Niettemin, 5 minuten later, de luiken open, de deur open, de toegangscode succesvol ingevoerd, de schuur geopend, de e-car naar buiten gereden, en toen stonden de eerste bezoekers achter mij.
Het was het echtpaar waarbij de vrouw gistermiddag hier haar vader begraven had. Best oud, toch heel droevig. Voor haar moeder, de vrouw van de overledene, was het buitengewoon ingrijpend. Want het einde, de dood, zit vaak in de taboesfeer, is het donkere einde, betekent het absolute verlies, het hiernamaals, waar je niets van weet maar waar je maar in moet geloven. Waarbij je je geliefde in ieder geval volledig kwijt bent. En waar je daar dan maar overheen moet zien te komen. Wij, van de volgende generatie, denken daar toch vaak al weer een tikje anders en lichter over. We spraken daar met elkaar van dichtbij over. Els, mijn maatje voor vandaag, stelde voor om samen te kijken naar de info-film over onze begraafplaats. Een ongewone volgorde misschien, maar het gebeurde en we kregen er een goed gevoel bij. Het echtpaar vatte het plan op om ’s middags met moeder terug te komen. Om het goede gevoel makkelijker over te dragen.
Al met al waren wij om half 2 aan de lunch toe. Een lang gesprek hadden wij hierna met een echtpaar uit Son. Stevig oud, maar geestig scherp. Zij had in het onderwijs gezeten en bezat een fabelachtig geheugen. Zou dat onderwijs geholpen hebben ?
Els spoedde zich hierna naar de pluktuin om de voorraad boeketjes aan te vullen. Ik kwam in contact met een begrafenisondernemer uit Liessel, die erg positief over ons geïnformeerd was. Een gesprek en wat folders volgden. Els verzorgde hierna per e-car de praktische kennismaking met ‘het veld’ .
Hierna ontmoette ik nog een oud-dorpsgenoot, die nieuwe dingen vertelde over mijn oude woonomgeving. Hier niet direct functie-gerelateerd maar wel zeer interessant.
Els zette de e-car tenslotte tot bij de deur van de schuur, ik parkeerde binnen. Nog 1 rijlesje en dan … Even de vloer aanvegen, onze gouden duif vullen en weer afsluiten.
Het was alweer 4 uur geweest …
Harrie van Eekert 290924